Update 4

We zijn alweer een week of 3 verder dan onze vorige update, erg lang van onze vorige update. Dit is volgens ons een teken dat we echt in het rustige Indonesië tempo aan het komen zijn.

Met ons project zijn we inmiddels al aardig opgeschoten. Dat moet ook wel, want over drie weken moet het al af zijn.Tijdens het eerste contact met de Universiteit werd ons gevraagd om een presentatie te geven aan de studenten over Nederland en water, dit kon uiteraard wel in het Engels. Toen wij deze presentatie begonnen, bleek dit toch niet helemaal soepel te gaan. Het zoontje van Nunung (voorzitter civiele techniek) ging toch maar onze presentatie vertalen in het Indonesisch, omdat de studenten het niet konden volgen.

Het meten met de studenten was ook een mooie belevenis. De ochtend dat we gingen meten kwamen we aan in de dorpen waar al een paar studenten op ons aan het wachten waren. Wij dachten dat er alleen een docent van de Universiteit kwam die ons kwam helpen, en hadden geen idee wat die studenten gingen doen. Toen er 5 minuten later met een grote scooter invasie nog zo’n 20 studenten aan kwamen rijden wisten we het helemaal niet meer.

Vervolgens ging deze enorme groep studenten aan de slag met het opmeten van de rivier. Dit gebeurde met behulp van maarliefst 2 landmeters op zo’n 30 studenten, dus een grote chaos was een feit. Wij hadden geen idee wat ze precies aan het doen waren en de in het Indonesisch geschreven practicum handleiding verduidelijkte het voor ons ook niet echt. We hebben ons maar neergelegd bij deze situatie en zijn 2 dagen lang achter de studenten aangehobbeld, hopend op goede resultaten.

Een kleine week later hadden we afgesproken met de studenten om de resultaten te bekijken en uit te wisselen. Dit bleek ook weer iets te optimistisch gedacht. Afgelopen weken zijn we vervolgens zo’n 5 keer naar de universiteit geweest om nog steeds niet de gehoopte gegevens volledig te hebben. Gelukkig hebben we wel genoeg gegevens om de rivier te kunnen modelleren.

Vorig weekend hebben we een roadtrip gedaan rond het eiland. De eerste dag zijn we via het noorden van het eiland naar de watervallen bij Senaru gereden. Samen met een gids zijn we daar heen gelopen. Halverwege de route moesten we zonder dit vooraf te melden (dus lekker op z’n Indonesisch) opeens de schoenen uit en moesten we door de beek/rivier heen om bij de watervallen te komen. Hier hebben we lekker even gezwommen in het ijskoude water, waarna we door zijn gereden naar het oosten. Daar hebben we geslapen in een home-stay van een VLOK projectleider.

De volgende dag zijn we naar het zuiden van het eiland gereden op weg naar ‘pink beach’. Vanaf de hoofdweg was dit zo’n 15 kilometer over een soort onverhard knollenveld rijden om uiteindelijk bij het strand uit te komen. ’s Avonds hebben we geslapen in een luxe bungalow resort.
De volgende ochtend zijn we om 6 uur opgestaan om naar een haaienmarkt te gaan. Dit was indrukwekkend en confronterend tegelijk. Deze ochtend waren er zo’n 25-30 haaien afgeleverd door een paar vissersboten die op deze dieren jagen. Als op dit kleine eilandje dagelijks al zoveel haaien uit de zee getrokken worden, kunnen we ons voorstellen dat de zee een keer leeg raakt… Na de markt zijn we nog langs de zuidelijke kust gereden en vervolgens weer naar huis. Na 3 dagen scooteren en zo’n 450km afgelegd te hebben waren we aardig kapot van dit geweldige weekend.

Naast ons project zijn we gevraagd om Engelse les te geven in een van de dorpen. Inmiddels hebben we al 3 lessen gegeven en we vinden dit erg leuk om te doen. Het is wel elke les weer de vraag wie er wel en niet komen, want moe zijn of een beetje regen is hier al een geldig excuus om niet te komen.

Komende weken staan in het teken van het ontwerpen van oplossingen tegen de erosie van de rivier en het verbeteren van de grondwaterstanden. Daarnaast gaan we dit overdragen en uitleggen aan de bevolking en de lokale overheid.

Volgend weekend gaan we nog naar de Gili-eilanden waar we gaan genieten van de paradijselijke eilanden en een duikcursus gaan volgen.

Een warme groet vanuit Lombok,

Thijs
Tomas
Sander